In de weken daarna zag Derrick zijn spaargeld slinken. Hij gaf zijn bescheiden studio op voor een goedkopere huurwoning in een vervallen deel van de stad. De nachten voelden kouder en langer aan, met de flikkerende lamp als enige metgezel. Elke dag verstuurde hij zijn cv’s, struinde hij de advertenties af en wachtte hij vol spanning op een telefoontje dat maar zelden kwam.
Op een namiddag stormde het onophoudelijk op de trottoirs, waardoor weinig mensen buiten kwamen. Op weg naar huis zag Derrick een bevende bruinharige straathond zich verschuilen achter een omgevallen vuilnisbak. Doorweekt en rillend richtten de ogen van de hond zich op hem, in stilte smekend om redding.