De ochtendzon wierp lange schaduwen over het trottoir toen Derrick en Rusty naar buiten gingen. Derrick, gekleed in een verbleekte jas, keek toe hoe Rusty naast hem draafde met een ongewone voorzichtigheid. Elke stap voelde zwaar aan en Rusty’s kwispelende staart was langzamer geworden. Derrick maakte zich zorgen, maar hij forceerde een glimlach.
Toen ze de overwoekerde heggen bij de oude speeltuin passeerden, voelde Derrick dat Rusty een beetje mank liep. Het was niet duidelijk, maar het was genoeg om zijn maag te doen draaien. Bij elke voorzichtige stap werd Derrick ongerust. Hij vreesde dat het een teken was van iets veel ernstigers.