Luka was verbaasd over de eigenaardige acties van de beer, maar hij schoof het van zich af, verwachtend dat het een vluchtige rariteit zou zijn, vergeten bij de volgende zonsopgang. Tenminste, als het een op zichzelf staand incident was geweest. Maar toen de volgende ochtend de dageraad aanbrak, was de beer terug en staarde naar het huis vanaf de bosrand. Luka wist niet dat dit slechts het begin was van een reeks onvoorziene gebeurtenissen…
Deze keer was het Andrea die de aanwezigheid van het wezen ontdekte. Toen ze de trap afliep in het vroege ochtendlicht, wilde ze alleen maar een glas warme melk drinken. Maar toen ze naar buiten keek, bevroor ze. Ze moest zichzelf knijpen om te zien of ze droomde of niet.