Toen Luka’s blik het massieve wezen weer ontmoette, overspoelde een golf van opwinding hem. Wat kon deze beer in hemelsnaam van hen willen? De gebaren van de beer, die eerst geïnterpreteerd werden als zwaaien, kregen nu een nieuwe betekenis.
De beer zwaaide niet gewoon – hij wenkte. In de diepte van zijn donkere ogen zag Luka een onuitgesproken uitnodiging. De beer wilde dat hij hem volgde…