Luka was zich scherp bewust van de pure roekeloosheid van zijn aanstaande actie. Hij wist dat Andrea het fel zou afkeuren, maar toch drong een innerlijke stem hem aan om dit wezen te volgen. Hij had altijd geloofd in het gehoorzamen aan de roep van de natuur, en nu riep de natuur hem op de meest bijzondere manier op..
Luka stond voorzichtig op uit zijn schuilplaats achter de bank en bleef zijn blik op de beer gericht houden. Hij was zich ervan bewust dat tijd van wezenlijk belang was; hij moest handelen voordat zijn familie uit hun slaap zou ontwaken. Als Andrea op dat moment de trap zou afdalen, zou zijn kans om de beer te volgen onherroepelijk verkeken zijn.