Luka volgde de beer nu al een kwartier en met elke minuut die verstreek, trok zijn thuis zich verder terug in de verte. Een groeiend gevoel van onbehagen prikkelde zijn zenuwen en werd groter met elke stap die hij dieper de wildernis in zette. Hij was zich pijnlijk bewust van zijn kwetsbaarheid. Als de beer plotseling vijandig zou worden, zou hij geen schijn van kans hebben. Het bos zou elk spoor van hem opslokken, zijn familie achterlatend met vragen over zijn mysterieuze verdwijning…
Een plotselinge golf van angst overspoelde Luka. Wat als hij blindelings in een gevaarlijke val van de beer was gelopen? Zweetdruppels begonnen op zijn voorhoofd te komen terwijl angst hem in zijn greep hield. Wanhopig scande hij zijn omgeving, op zoek naar iets bekends, een herkenningspunt. Maar alles wat hij tegenkwam waren onbekende bomen en de spookachtige stilte van het bos. Luka begon te verlangen naar het comfort van zijn thuis en zijn familie…