Een flikkering van bezorgdheid doorkruiste Luka’s gedachten toen hij nadacht over de reactie van zijn familie thuis. Het besef dat hij zich alleen in de wildernis had gewaagd, achter een beer aan, knaagde aan hem. Andrea’s verwijt zou onvermijdelijk zijn als ze de riskante en roekeloze aard van zijn achtervolging ontdekte. Hij bad in stilte dat zijn afwezigheid hen niet ongerust had gemaakt.
Maar in het diepst van zijn wezen zag hij in dat dit gewoon iets was wat hij moest doen, ondanks de mogelijke gevolgen. Het was een persoonlijke missie die resoneerde met een onverklaarbaar gevoel van doelgerichtheid.