Sebastian schraapte zijn keel en stelde zich voor. “Ik ben agent Hara. Ik patrouilleer dagelijks op deze route. Er zit een meisje in het raam boven – ze zwaait elke dag naar me. Maar vandaag was ze er niet. Is alles goed met haar?” vroeg hij met een rustige stem.
De man fronste, zijn verwarring was duidelijk. “Agent? Ik zie geen uniform of badge. Heeft u een huiszoekingsbevel?” Voordat Sebastian ook maar iets kon zeggen, sloeg de man de deur ruw voor zijn neus dicht. Zijn woede laaide op, maar hij besloot zijn kalmte te bewaren en opnieuw te kloppen.