Toen de laatste kamer werd gecontroleerd, viel Sebastians gezicht. Hij en Mark wierpen elkaar een ongemakkelijke blik toe. Er was geen meisje, geen teken van iemand anders. De zoektocht had niets opgeleverd. De man had al die tijd gelijk gehad. Sebastian bleef staan, sprakeloos.
Terug op het bureau kwamen de gevolgen hard aan. Een ongeoorloofde zoektocht, geen bewijs en een onderbuikgevoel waren niet genoeg om zijn acties te rechtvaardigen. De afdeling had geen andere keuze dan hem voor enige tijd te schorsen. Sebastian accepteerde het in stilte, maar van binnen was hij aan het wankelen.