Het gewicht van de beslissing viel hem zwaar. Naar Anna toe lopen was als lopen op een dunne lijn, bang om een fout te maken. Toen hij eindelijk aan de rand van de menigte stond, zag hij haar weer. Ze lachte, haar hoofd naar achteren gegooid in een moment van pure, ongeremde vreugde. Toen hij naar haar keek, viel de last van zijn nieuw verworven kennis hem zwaar.
De gedachte dat hij een simpel toeval zou kunnen misinterpreteren in een beschuldiging deed hem niet alleen twijfelen aan zijn rol in dit zich ontvouwende drama, maar ook aan zijn eigen oordeel. Stond hij op het punt haar vreugde te stelen op basis van een voorgevoel, haar wereld verbrijzelen in fragmenten van twijfel en wantrouwen?