Na een eeuwigheid in de file te hebben gestaan, kon Oliver eindelijk hard rijden op een lege weg, alsof hij de ondergaande zon probeerde in te halen. Toen hij het kasteel van Artagne bereikte, was hij verbaasd over hoe groots het eruit zag. De hoge torens schitterden in het laatste licht van de dag, waardoor de bruiloft nog specialer aanvoelde. Maar toen hij zijn uitrusting tevoorschijn haalde, begon hij nerveus te worden. Iets voelde niet goed, alsof alles op scherp stond.
Zijn ogen ontmoetten die van het pasgetrouwde stel, Michael en Anna, die er magisch uitzagen in hun trouwoutfit. Ze zuchtten opgelucht toen hij dichterbij kwam. “Ik heb het gehaald. Ik kan dit nog goedmaken”, stelde hij zichzelf gerust.