Ze stak haar duim uit om te liften, in de hoop dat een vriendelijke vreemdeling zou stoppen. Maar terwijl ze daar in de koele nachtlucht stond, versterkten de lege straten en trottoirs Emily’s onbehagen alleen maar. Verbeeldde ze zich dingen of was het verdacht stil op straat? Waar was iedereen?
Emily koos ervoor om langzaam naar huis te lopen, in de hoop een passerende auto te zien. Er moest toch wel iemand zijn! En na een paar minuten, eindelijk tot Emily’s opluchting, verschenen er een paar koplampen in de verte. Haar hart maakte een sprongetje van hoop toen de auto dichterbij kwam. Ze zwaaide verwoed met haar arm in een poging de aandacht van de bestuurder te trekken. Maar de auto snelde voorbij zonder vaart te minderen, waardoor Emily weer alleen op de donkere, lege straat stond.