Emily kreeg een rilling over haar rug. Ze wist precies wat hij bedoelde. Zonder nog een woord te zeggen draaide ze zich om en haastte zich weg, haar hart bonkte. Ze kon hem nog horen roepen, maar ze keek niet om. Ze liep liever de resterende zeven mijl dan dat ze bij hem in de truck stapte. Emily berispte zichzelf omdat ze zelfs maar overwoog om te gaan liften. Maar het enige wat ze nu kon doen was doorlopen en hopen dat ze thuis zou komen voordat hij haar zou komen zoeken.
Emily haastte zich door de donkere, lege straat, terwijl ze om de paar seconden een blik over haar schouder wierp. Hoewel de pick-up al lang weg was, kon ze het ongemakkelijke gevoel dat ze over zich heen had gekregen niet van zich afschudden. Ze sloeg haar armen om zich heen tegen de kille nachtlucht en probeerde haar hart te kalmeren.