Hoe kon ze zo stom zijn geweest om te proberen te liften? Ze kende de gevaren, vooral voor een jonge vrouw alleen ’s nachts. Het volle gewicht van haar situatie drong tot Emily door. Ze was alleen, zonder telefoon, op een afgelegen weg in het midden van de nacht. Wat als haar hier iets zou overkomen? Zou iemand het weten? Overmand door eenzaamheid en angst vocht Emily tegen haar tranen. Ze wilde gewoon antwoorden..
Kilometer na kilometer liep ze in eenzaamheid. De lege straten en trottoirs versterkten haar angst alleen maar. Waar was iedereen? Waarom was er geen enkele auto of persoon buiten? De stilte was bijna verstikkend. Emily’s verbeelding sloeg op hol bij wat er allemaal mis kon gaan. De onbekende paniek steeg weer in haar op. Ze probeerde kalm te blijven, maar haar pas versnelde, aangespoord door zowel angst als hoop dat haar familie deze angstaanjagende dag tot een goed einde kon brengen.