Toen Emily haar straat in draaide, viel haar meteen iets vreemds op. De auto’s van haar ouders stonden nergens op de oprit of stoeprand. “Dat is vreemd,” mompelde Emily. Haar ouders zouden nu zeker thuis moeten zijn, verwoed wachtend op haar terugkomst. Maar de oprit was leeg, het huis stil en stil.
Onrust prikkelde door Emily’s lichaam. Waar konden ze zijn? Het was niets voor hen om allebei zo laat weg te zijn zonder het haar te vertellen. Ze versnelde haar pas naar de voordeur, de angst bekroop haar.