Terwijl Emily angstig door het lege huis liep, kwam er plotseling een herinnering boven. Haar zus! Eerder vandaag was haar zus Sophia vertrokken voor een logeerpartij bij een vriendin een paar straten verderop. In de chaos van alles was Emily dat helemaal vergeten. Ze slaakte een kreet van opluchting. Als iemand haar kon helpen deze nachtmerrie te begrijpen, dan was het haar zusje wel. Sophia was de rationele, de probleemoplosser van de familie.
Emily pakte haar telefoon en sleutels en haastte zich de deur uit, zonder de moeite te nemen om af te sluiten. Ze haastte zich door de straat in de richting van het huis van Sophia’s vriendin, bijna sprintend in haar wanhoop. Zou ze eindelijk antwoorden krijgen? Toen het huis in zicht kwam, voelde Emily het eerste sprankje hoop dat ze de hele dag had gehad. De warme gloed van licht scheen van binnen. Er moesten mensen thuis zijn.