Een gedachte kwam bij haar op – misschien kon haar telefoon aanwijzingen geven. Ze haalde hem uit haar tas en hijgde. Negen gemiste oproepen van mama en vijf van papa. Emily’s hart zakte toen ze de tijd zag – bijna 21.00 uur. Het avondeten was al uren geleden.
“Oh nee, ze moeten zo ongerust zijn,” kreunde Emily. Haar ouders werden vast en zeker gek, want ze bleef nooit zo laat weg zonder het hen te laten weten. Haar telefoon zoemde met verschillende gemiste oproepen en sms’jes die haar vermoedens bevestigden.