Tranen welden op in Jacks ogen terwijl hij daar stond, verlamd. Plotseling voelde hij een zachte hand op zijn schouder. Het was Kim, een van zijn stewardessen. “Het spijt me van deze storing,” zei Kim tegen de passagiers. “We zullen deze situatie onmiddellijk oplossen.” Ze wierp Jack een geruststellende blik toe.
Jack kwam weer bij zinnen en werd zich plotseling pijnlijk bewust van het tafereel om hem heen – de starende blikken van de passagiers, Kims bezorgde uitdrukking en de chaos die was uitgebroken. Overweldigd door schaamte, verwarring en een diep gevoel van verlies wist hij dat hij de cabine moest verlaten.