Ze wierp hem een verbaasde blik toe en Jack besefte dat ze hem niet herkende. “Hoe dan ook,” begon ze, een beetje verward klinkend, “het spijt me van daarnet. Ik denk dat ik overdreven reageerde en ik merkte dat je gespannen leek. Het is maar een klein vlekje op mijn boek, niet erg. Maar ben je in orde?” vroeg ze, terwijl ze verontschuldigend glimlachte.
Jack was stomverbaasd. Hoe kon ze dat zeggen? Herkende ze hem niet? Hij werd overmand door verwarring. Haar verbaasde uitdrukking maakte duidelijk dat ze niet wist wie hij was. Ze was gewoon beleefd. Was ze gek aan het worden? Of misschien was hij eindelijk gek geworden en was dit een volslagen vreemde zonder enige band met zijn overleden vrouw. Misschien hield zijn verstand hem voor de gek. Was hij gek aan het worden?