Zijn hart ging tekeer, ongeloof verstikte zijn woorden: “Dit kan niet gebeuren,” mompelde hij in stilte. “Het is onmogelijk.” De wereld om hem heen kwam tot stilstand; het geklets van zijn collega-piloten en de geluiden van instappende passagiers vervaagden in het niets. Zijn blik was alleen op haar gericht.
Ze had dezelfde zachte ogen, hetzelfde vloeiende haar en zelfs haar gebaren kwamen hem bekend voor. Zijn hartslag versnelde terwijl hij bleef staren. Maar het kon niet echt zijn, toch? Dit moest een soort surrealistische, bitterzoete illusie zijn.