Katie’s telefoon zoemde met een oproep. Maar het signaal was zwak, waardoor de stem van de dierenarts een warboel werd. Ze kon zijn woorden nauwelijks verstaan, maar het klonk alsof hij haar vertelde dat ze terug moest komen. Nu stond Katie voor een cruciale beslissing: de wolf verder volgen of luisteren naar de dierenarts en terugkeren.
Na een moment van aarzeling sloeg Katie’s moed toe. Ze koos ervoor om achter de mysterieuze geluiden aan te gaan, omdat ze het gevoel had dat ze steeds dichter bij de ontdekking van iets belangrijks kwam. Hoe dieper ze ging, hoe dichter het bos werd en een sterk gevoel vertelde haar dat ze niet alleen was; het voelde alsof ogen haar elke beweging in de gaten hielden. Haar hart bonsde van angst totdat, uit het niets, een stem in de verte haar naam riep.