“Nee!” Riep Marianne, terwijl ze tussen de agent en de wolf in stapte. Haar armen waren uitgestrekt, haar lichaam een barrière. “Doe het alsjeblieft niet! Je maakt het alleen maar erger!” De agent blafte: “Mevrouw, ga opzij!”, zijn stem stevig maar doorspekt met urgentie.
“Ik wil hem geen pijn doen, maar als hij uithaalt, heb ik geen keus. Een mensenleven gaat voor, dat weet je.” Marianne’s stem trilde, maar haar vastberadenheid was onwankelbaar. “Kijk dan! Hij valt niet aan, hij is bang.