De agent stapte naar voren en blokkeerde de deuropening. “Dat kun je niet menen. Dit ding kan ons in een hinderlaag leiden, of erger.” Marianne keek hem in de ogen, haar stem vastberaden. “Als het ons kwaad wilde doen, had het dat al gedaan. Alsjeblieft, vertrouw me.”
De officier aarzelde, zuchtte toen eindelijk en stapte opzij. “Ik ga met jullie mee, maar als het misgaat, roep ik versterking op.” Marianne knikte, een flikkering van dankbaarheid trok over haar gezicht. Samen volgden ze de wolf de nacht in, de deuren van de kapel krakend achter hen dicht.