Verder weg van het schijnsel van de straatlantaarns werd de duisternis dikker en drukte zich aan alle kanten op. Alleen de vaste tred van de wolf gaf hen richting. Elke stap versterkte het gevoel dat er iets dringends op hun bestemming wachtte.
Eindelijk bereikten ze de rand van een dicht bos dat opdoemde als een grote, stille schildwacht. De wolvin pauzeerde en richtte haar scherpe blik op de mensen achter haar. Haar borstkas was zwaar, elke ademhaling getuigde van zowel uitputting als niet aflatende vastberadenheid.