Ze wierp een blik in de richting van de grote deuren, haar nieuwsgierigheid gewekt. Broeder Paul merkte haar afleiding en volgde haar blik. “Waarschijnlijk de wind,” fluisterde hij geruststellend, hoewel een vage vouw van bezorgdheid zijn voorhoofd omzoomde.
Marianne knikte en probeerde het ongemakkelijke gevoel dat in haar borstkas kroop van zich af te schudden. Ze richtte haar aandacht weer op het gezangboek, maar het gevoel van kalmte was vluchtig. Het geluid werd luider, nu vergezeld van het duidelijke gekraak van grind onder de voeten.