Marianne’s pols versnelde. Ze draaide haar hoofd naar de deuren, net toen die trilden onder een onzichtbare kracht. Toen barstten de deuren open. Een wilde wolf stormde door de sierlijke deuren. Aanbidders schokten toen de heilige ruimte plotseling in chaos veranderde.
Angst hield de menigte in zijn greep toen sommigen probeerden te vluchten. Anderen hurkten achter de kerkbanken, trillend in stil gebed. Ondanks het pandemonium viel Marianne iets vreemds op: de wolf droeg een kleine vorm in zijn bek, zachtjes in zijn kaken geklemd. Het leek niet op een typische prooi, wat Marianne’s nieuwsgierigheid en bezorgdheid wekte.