“Tina, het is geweldig dat je wilt helpen, maar wees alsjeblieft voorzichtig,” zei hij. “Wilde dieren kunnen zich gedragen op een manier die we niet verwachten, en dit kan gevaarlijk zijn.” Het bos om haar heen leek het gewicht van James’ woorden te versterken, het geritsel van de bladeren en het af en toe geroep van de uil werden een symfonie van natuurwaarschuwingen. Toch voelde Tina zich heen en weer geslingerd tussen willen helpen en luisteren naar James’ verstandige advies.
“Blijf waar je bent,” drong James aan. “Ik kom zo snel mogelijk naar je toe en dan zoeken we het samen uit.” Tina pauzeerde, verscheurd over wat ze nu moest doen. Ze besloot James haar live locatie te sturen, in de hoop dat hij kon helpen als hij daar eenmaal was. Maar naarmate de tijd verstreek, werd de urgentie die ze voelde te groot om te negeren. Ze werd gedreven door een kracht die ze niet kon verklaren en die haar dwong om de raadselachtige wolf te blijven volgen, dieper het onbekende in.