Met Cammie’s levendige aanwezigheid en de dagelijkse routine die ze samen opbouwden, begon het leven van Cassandra weer een beetje normaal te worden. De echo van haar lach vulde het huis weer, een geluid dat te lang afwezig was geweest. De diepe vreugde die Cammie in haar leven bracht, maakte dat Cassandra zich verjongd voelde, bijna weer als haar oude ik. Het leek alsof er na een lange periode van turbulentie eindelijk een rustig en harmonieus hoofdstuk in hun leven was aangebroken.
Een paar maanden later gebeurde er echter iets vreemds. Cassandra begon te merken dat haar geliefde kameleon, Cammie, niet meer zoals gewoonlijk opging in haar omgeving. Het was alsof ze haar kleuren niet kon veranderen en vastzat in een patroon van levendig blauw en groen. Bovendien was haar eetlust merkbaar afgenomen en leek ze minder energiek.