Ze zag ze fluisteren met elkaar als ze dachten dat ze niet keek, en elke keer dat hun ogen naar haar keken, voelde het alsof ze iets wisten wat zij niet wist. Haar angst groeide met elk moment dat voorbij ging. Wat als ze haar al bij de politie hadden aangegeven?
De gedachte slokte haar op. Ze stelde zich voor dat ze geconfronteerd zou worden door agenten, dat haar telefoon in beslag zou worden genomen als bewijsmateriaal en dat de opname voor haar neus afgespeeld zou worden. Het idee alleen al deed haar polsslag versnellen en al snel kon ze het personeel nauwelijks meer in de ogen kijken.