Ze maakte een praatje met de verpleegsters en zocht subtiel naar aanwijzingen dat er iets mis was. Ze glimlachten en beantwoordden haar vragen beleefd, maar Jennifer kon de subtiele argwaan in hun ogen voelen.
Verbergden ze iets? Of zag ze schaduwen waar er geen waren? Op een avond dwaalde Jennifer door de gangen van het ziekenhuis onder het voorwendsel dat ze op haar afspraak wachtte. Ze was voorzichtig, deed alsof ze in haar telefoon verdiept was terwijl ze haar omgeving in de gaten hield.