Voorzichtig om geen aandacht te trekken, drukte Jennifer haar oor tegen dezelfde deur waar ze al eerder in de buurt was gebleven. Deze keer waren de stemmen luider en dringender. “We moeten het vanavond nog verplaatsen. Als de controle hier lucht van krijgt, is het voorbij,” siste iemand.
“Verplaatsen? Wat verplaatsen?” vroeg ze zich af, haar hart ging tekeer. Ze keek vanuit de schaduw toe hoe de mannen zich klaarmaakten om te vertrekken en dook toen snel achter een nabijgelegen deur. Op het moment dat ze weg waren, glipte Jennifer de kamer binnen, haar hartslag bonzend in haar oren.