Ze had geleerd om zich door de uitdagingen van het leven heen te slaan en ze ging ervan uit dat dit gewoon weer een hobbel op de weg was. Maar dagen werden weken en de pijn bleef maar aanhouden. Het was niet langer een doffe pijn die ze aan de kant kon schuiven.
Het voelde als een scherpe pijn die steeds heviger bonkte. Ze werd midden in de nacht wakker, geklemd in haar zij, snakkend naar lucht, hopend dat de volgende ochtend wat verlichting zou brengen. Maar de pijn werd alleen maar erger.