Maar wat nu? Joseph was opgelucht, maar ook bezorgd over wat hem te wachten stond. Hij wist dat het niet gemakkelijk zou zijn om twee tijgers groot te brengen, vooral zonder ervaring. Gelukkig gaf de dierenarts hem gedetailleerde instructies over hoe hij voor hen moest zorgen als ze ouder werden. Joseph luisterde aandachtig en nam elk woord in zich op als een spons. Hij was vastbesloten om deze welpen het best mogelijke leven te geven, zelfs als dat betekende dat hij zijn eigen comfort en veiligheid moest opofferen.
Joseph raadpleegde experts, las boeken en deed alles wat hij kon om ervoor te zorgen dat er goed voor de welpen werd gezorgd. Hij bouwde een ruim verblijf in zijn achtertuin, compleet met een kleine vijver en veel speelgoed om mee te spelen. Hij onderzocht hun dieet en zorgde ervoor dat ze elke dag een gezonde, evenwichtige maaltijd kregen. Joseph besloot ze Sasha en Alexi te noemen.