Uit nieuwe uitspraken bleek daarnaast hoe hevig de schaduw van Camilla op het huwelijk drukte: “Toen ik naar het altaar liep, zocht ik Camilla. Ze moest ergens in die kathedraal zitten. Tegelijk bedacht ik hoe belachelijk dit allemaal was. Trouwen, dat was iets voor volwassenen. Wat stond ik daar dan te doen? Diana, de kleuterjuf.”
Obsessie
Haar obsessie met Camilla werd steeds erger: “’s Nachts droomde ik de hele tijd van Camilla. Ik was geobsedeerd door haar. Ik vertrouwde Charles niet. Ik dacht dat hij haar om de vijf minuten belde met de vraag hoe hij zijn huwelijk moest redden. Iedereen zag dat ik niet alleen dunner, maar ook zieker werd.” Korte tijd later was ze zo depressief dat ze haar polsen probeerde door te snijden met een scheermesje. Hierop verhuisde ze naar Londen, waar alle mogelijke dokters en psychiaters haar situatie bekeken. “Hun oplossing? Hoge dosissen valium. Terwijl de Diana in mij enkel rust en tijd nodig had. Maar ik moest en zou pillen slikken. Dan waren ze tenminste zeker dat ik niemand zou neersteken.”
Zwangerschap
Tot haar grote vreugde hoorde ze al snel dat ze zwanger was van William. “Schitterend nieuws, ik had nu iets om me bezig te houden.” Maar haar zwangerschap bracht geen verlichting van de problemen waar ze al mee worstelde. “Ik kon niet slapen, kreeg geen hap door mijn keel, de hele wereld rondom mij was aan het instorten. En daar kwam dan ook nog eens de ochtendmisselijkheid bij.” De ‘oplossing’ van de doktoren? Meer medicatie. “Ze gaven me meer pillen, ik weigerde omdat ik geen gehandicapt kind op mijn geweten wilde hebben. Bij elk avondje uit voelde ik me mottig, soms viel ik zelfs flauw. Maar ik voelde het als mijn plicht om aan die tafel te zitten. Tijdens mijn zwangerschap heb ik slechts één evenement moeten afzeggen, mijn echtgenoot peperde mij het schuldgevoel toen nog eens extra in. Zijn entourage zag mij echter als het grote probleem. ‘Die arme Charles moet nogal afzien met haar’.” Het huwelijk van Charles en Diana duurde van 1981 tot de officiële scheiding in 1996.
Bron: AD | Beeld: Wikimedia Commons, Nick Parfjonov
Pagina 2/2