Vlucht MH17 werd gisteren drie jaar geleden neergeschoten boven Oost-Oekraïne tijdens gevechten tussen de rebellen en het Oekraïnse leger. Bij de vliegtuigramp kwamen alle 228 inzittenden, onder wie 193 Nederlanders, om het leven. Dat het vliegtuig is neergeschoten is bekend, maar wie dit op zijn geweten heeft is tot op de dag van vandaag nog niet duidelijk.

Katja Renkers (22) was ook bij de onthulling van het herdenkingsmonument aanwezig; zij verloor drie jaar geleden haar beide ouders en haar broertje door de vliegtuigramp. Op de dag dat het vliegtuig uit de lucht werd geschoten zat Katja op het strand in Zandvoort. Toen ze op haar telefoon keek zag ze een pushmelding van NU.nl; er was een vliegtuig dat onderweg was naar Maleisië neergestort. “Toen gingen bij mij eigenlijk alle alarmbellen rinkelen,” vertelt ze aan tafel bij Beau.

Of het echt het vliegtuig was waar haar ouders en broertje inzaten wist ze pas zeker toen ze tijdens de rit naar huis het vluchtnummer op de radio hoorde: “Toen wist ik dat het goed mis was.” Katja had haar familie die ochtend zelf uitgezwaaid op Schiphol, waarna ze zelf weer naar huis ging. De eerste week na het ongeluk was het chaos in huis: familie en vrienden kwamen continue over de vloer. In het begin had ze nog hoop, totdat er bleek dat er geen hoop meer mogelijk was.

Toen het ongeluk plaatsvond, was Katja negentien jaar oud. De draad weer oppakken was voor haar heel moeilijk: “Ik heb mijn studie stopgezet en moest mijn rol in het leven weer zien te vinden. Ik ben niemand zijn dochter meer, niemand zijn zus meer.” Anderhalf jaar lang zat ze op de bank: “Ik was mijn levenslust kwijt, ik had er geen zin meer in. Op dat moment vond ik dat prima.”

Op de vraag hoe het nu, drie jaar later, met haar gaat antwoord ze: “Ik weet niet of het goed gaat eigenlijk. Dat is het moeilijke; ik kom m’n dag wel door. Het is niet zo dat ik alleen nog maar op die bank lig en niks uitvoer, alleen het is er wel bij alles wat je doet. Als ik aan de toekomst denk, denk ik dat ik wil trouwen en kinderen wil krijgen. Maar er zit wel een grote zwarte rand omheen, dat ik dat niet meer met hun kan delen.”