“Kijk, het wil dat we volgen,” zei Katie zachtjes, haar stem vol verwondering. De politieagenten aarzelden bij het zien van de onverwachte beweging van de wolf, hun handen reikten instinctief naar hun riemen, klaar voor elke bedreiging. “Mevrouw, het is niet veilig,” waarschuwde een agent, met een bezorgde stem die de onzekerheid van de situatie weerspiegelde.
Katie was echter gefascineerd door het gedrag van de wolf en haar angst was even vergeten. Ze begreep dat dit een kritiek moment was, een kans om de waarheid achter de mysterieuze gebeurtenissen van de nacht te achterhalen. “Ik moet zien waar het toe leidt,” drong ze aan, met een stem die een mengeling was van vastberadenheid en ontzag. De agenten wisselden op hun hoede blikken uit, duidelijk verscheurd tussen hun plicht om te beschermen en de ongewone aard van het verzoek.